Station Duivendrecht

's Ochtends, op weg van huis naar het werk, stap ik meestal over op station Duivendrecht, om daarna op station RAI (of Zuid-WTC) de beruchte sneltram 51 naar Amstelveen te nemen. Ik kan om op RAI te komen metro 50 pakken, maar die heeft als nadeel dat hij nogal eens laat is. De tweede optie is de trein uit Hilversum die naar Schiphol rijdt. Die trein rijdt meestal wel stipt op tijd, maar heeft ook een groot nadeel: de Schiphol-reiziger.

De Schiphol-reizigers vormen een aparte subgroep binnen de groep trein-amateurs. Net als de normale trein-amateurs zijn ze niet echt ontspannen op reis; integendeel, vanwege de paniek om hun vliegtuig te missen, zijn ze juist extra gespannen. Die stress geeft vaak al aanleiding tot de eerste echtelijke ruzies, die tijdens de vakantie zeker hun vervolg zullen krijgen. Bovendien slepen ze vaak net iets te veel spullen mee. Het is niet handig om je koffer zo zwaar te maken, dat je hem zelf niet meer kunnen tillen, maar aan die wijsheid hebben ze tijdens hun treinreis weinig meer.

Iedere ochtend heb je daarom hetzelfde tafereel. Een aanzienlijk deel van de Schiphol-reizigers kiest op Duivendrecht eerst de meest onhandige plek uit om met hun koffers midden in de menigte stil te gaan staan. Daar kijken ze uitgebreid op hun briefje waar ze ook alweer moeten zijn. Oh ja, spoor vier, maar wáár is spoor 4? En hoe kom je daar? Zou het het metro spoor zijn (toen ik aan het begin van de week de 50 in rende, kreeg ik de vraag van iemand of dat de metro naar Schiphol was)?

Het geheim is dat spoor 4 beneden ligt. Als ze dat eenmaal door hebben (kan even duren), rennen ze naar de trein die daar staat. Er staat er bijna eentje, want die treinen rijden zeer frequent. Maar dat weten zij niet, dus rennen ze ernaartoe alsof hun leven ervan afhangt. Ook nadat er al drie keer gefloten is, blijven er mensen de trein in springen met koffers en al, wat natuurlijk niet altijd even goed gaat (vanochtend zat er weer eens een Schiphol-reiziger vast tussen de deuren).

Als ik dan op RAI de trein verlaat (kost wat moeite, met al die onhandig neergezette koffers), voel ik mij meestal toch een beetje blij dat ik gewoon naar mijn werk mag. Want als je vakantie zo moet beginnen...