Closer

In een poging weer in het zondagavond-filmavond-ritme te komen, ben ik gisteren naar de film Closer geweest.

Closer is een film die gebaseerd is op het gelijknamige toneelstuk van Patrick Marber. Dat het een verfilming is van een toneelstuk, is goed te merken; de uiterst scherpe dialogen tussen de vier hoofdpersonen, Jude Law, Julia Roberts, Clive Owen en Natalie Portman, staan centraal en de omgeving is daarbij niet meer dan een decor. Naast de vier hoofdpersonen zijn er dan ook geen andere personen die iets wezenlijks toevoegen aan het verhaal.

De film gaat over de diverse affaires die de vier hoofdpersonen met elkaar hebben. Hierbij wordt veel gelogen en verzwegen, en komt de waarheid slechts af en toe naar boven. De centrale thema's van Closer zijn aantrekkingsgraad tussen mensen, relaties en ontrouw, de scheidslijn tussen waarheid en leugens, en de effecten hiervan op mensen. Leugens kunnen veel kapot maken, maar zoals de film laat zien kan de waarheid soms ook heel hard, of misschien nog wel harder zijn. Om de scheidslijn tussen waarheid en leugen nog eens te verduidelijken, wordt de kijker ook op het verkeerde been gezet en blijkt dat wat je als waarheid zag ook een leugen te zijn geweest.

Closer is een film die mij in ieder geval aan het denken zette en die ik eerder zou verwachten in een filmhuis dan in een grote bioscoop. De film is naar mijn mening een terechte Golden Globe winnaar en ik hoop dat hij ook Oscars gaat winnen.