Destiny's Child, Ahoy

Gisteren was ik bij het (tweede) concert van Destiny's Child in Ahoy. Om 8 uur begon het voorprogramma met Gio (wie?) die naast zijn twee singles net iets te veel Usher covers deed. Toen weer een half uurtje wachten en toen begon het.

De drie plasma schermen die opgehangen waren, toonden een soort introfilmpje met daarop allerlei beelden uit video clips van Destiny Child. Dat duurde even, maar opeens ging het doek weg, werd er een kleurrijk decor getoond en daar kwam ze opeens uit het podium naar boven, Kelly, Michelle, en Beyonce.

Met het eerste nummer dat ze toen zongen, Say My Name, werd de sfeer meteen goed neergezet. Vervolgens werden in een half uurtje bijna alle grote hits van de eerste drie albums gezongen, waaronder No No No, Independent Women, Bootylicious, en Bills Bills Bills. Dat ging redelijk snel achter elkaar, en heel even leek het een wel heel kort concert te worden.

Maar er was duidelijk ruimte gemaakt om zoveel mogelijk nummers te kunnen zingen, en niet alleen van de Destiny's Child albums, maar ook van de drie solo albums. Eerst kwam Kelly, die een solo versie van Dilemma bracht (zonder Nelly), en daarna een balad van het solo album van Michelle. En toen kwam Beyonce, die maar liefst vier nummers van haar solo album zong, Baby Boy, Naughty Girl, Dangerously in Love en natuurlijk Crazy for Love. In de laatste minuten van het bijna twee uur durend concert werden Survivor en Loose my Breath gezongen en toen was het helaas afgelopen.

De show zat goed in elkaar, met veel dansers, een heel origineel podium, veel spektakel, en een hoop outfit maar toch zonder saaie wachtmomenten. En vooral drie hele goede zangeressen, die hebben laten zien dat je een succesvolle girlband goed kunt combineren met een succesvolle solo-carriere.