Denken is verdacht

In de "Opinie en Debat" bijlage van het NRC Handelsblad van dit weekend, stond een stuk van dichter, criticus en schijver Ilja Pfeijffer getiteld "Denken is verdacht in hysterisch Nederland". Omdat ik de inhoud van het stuk zo treffend vond, heb ik hier een korte eigen interpretatie van het stuk.

Pfeijffer hekelt in het stuk de "gevoelsdictatuur" die momenteel heerst in Nederland. Je hersens gebruiken is daarbij verdacht, terwijl voelen en direct daarnaar handelen de norm is. Hierbij past een adoratie van mensen die zeggen wat ze voelen en doen wat ze zeggen. Denkers worden daarbij niet gewaardeerd en zelfs verweten dat ze niet meegaan in het massagevoel. Ik vind de gebeurtenissen rond de verkiezing van de "grootste Nederlander" typerend daarvoor.

Pfeijffer kiest voor een recenter voorbeeld om de huidige Nederlandse maatschappij te typeren; de inzamelingsactie voor Azie, waarbij burgers eenmalig 122 miljoen euro bijelkaar geschraapt hebben. Dat is natuurlijk een goede zaak. Maar op het moment dat er verkiezingen zijn en mensen kunnen kiezen op partijen die structureel het beste voor hebben met gebieden op de wereld die steun nodig hebben, geven mensen niet thuis. Dan stemmen ze massaal op partijen die de afschaffing van ontwikkelingshulp in hun partijprogramma opnemen of liever geld uitgeven aan Joint Strike Force straaljagers (voor 122 miljoen euro koop je er nog geen twee van).

Komt het nog ooit goed?